-Nisan yağmurları…

Bazıları gibi, bahara, ilkbahara, Nisan ayına bir takıntım hiç olmadı. Nisan’ı ilkbahar olduğu için değil, Nisan yağmurları, muhteşem gökkuşakları için severim. Bazıları yağmuru eziyet görse de en azından gökkuşağının var olması için yağmura katlanmak gerekir. Daha önce de yazmıştım asıl sevdiğim sonbahardır. Hüznü tercih ederim.

Sosyal biri olsam da hüzün ve yalnızlık beni büyüler. Kendine çeker. Belki de mesleğim ve çalışma ortamlarım nedeniyle…

Yalnızlığa da hep özlem duymuşumdur. Buna karşın yalnızlığı istediğim de şüphelidir. Yalnız kalmak belki de bana göre değil. İnsan bir şeye ulaşamaz ve sürekli onu ister ya… Aslında ulaşmak istediğinden değil, ulaşma ihtimali insanı cezbeder... Ulaşılırsa özlem sona erer. 

Ezelden beri bu güzel dünya ulaşılamayan, kavuşulamayan ne aşklar görmüştür. Ulaşamayan aşıkların gözünde dünya da güzelliğini yitirmiş, kahır yeri haline dönüşmüştür. Büyük hikayeler bunlardan çıkar.

Normal olanı anlatarak hikaye yazamazsınız. Farklı bir şeyler olmalıdır. Çoğunluğun yaşadığı ilginç değildir. Mutlu sona ulaşmak hikayeyi bitirir. Filmlerin mutlu sonla bitmesi bundandır. Sinemayı yaratanlar bunu çok iyi kullanırlar. Filmin sonu belirsizse bilin ki devamı çekilecektir.

Bir yıl döngüsünün sonuna geliyoruz. Yeni bir başlangıç tabii ki 1 Ocak’ta olmamalı… Kışın ortası niye yılın başı olsun ki? Yılbaşı ilkbaharla başlamalıdır. İlkbahardan önce de bitmelidir. Batılıların mevsim ayrımı da bize çok uymuyor gibi. Bence de bahar 1 Nisan’da değil, 21 Mart’ta başlıyor. Sonuçta bir aydan az bir süre kaldı. Yeni bir doğuşa yeni bir canlanmaya… İster 21 Mart’ta başlasın, isterse 1 Nisan’da fark etmez, Nisan ayı her zaman baharın temsilcisidir.

Yedi ulu ozandan biri Şah Hatayi, meşhur şiirinde diyor ya… Bahar olmazsa kırmızı gül bitmez, kırmızı gül bitmezse dertli bülbül ötmez.

“Ezel bahar olmayınca

Kırmızı gül bitmez imiş

Kırmızı gül bitmeyince

Dertli bülbül ötmez imiş”

Bazı şeyler için baharı beklemek gerekir. Bahar kelimesi gibi Hatayi de İran’ın şahıdır.  

Ben ne bekliyorum ki bahardan. Kışın sona ermesini mi? Hüznün bitmesini mi? Hiç de değil.

İlkbaharın hüzünlü olmayacağının garantisi mi var? Ne diyor, Turgut Uyar, “Acıyor” şiirinde;

“Tavrım birçok şeyi bulup coşmaktır.

Sonbahar geldi hüzün

İlkbahar geldi kara hüzün”

Beklentimiz bir şeylerin değişmesi… Ulaşmak mümkün mü? Kimin söylediğini tam olarak bilmediğim güzel bir söz; “Asla birilerin umudunu kırma belki de sahip oldukları tek şey odur” der ya umudumuz, özlemimiz sürsün yeter… Bu da çok görülmemeli. Sona ulaşacağız, mutlu mu mutsuz mu göreceğiz. Kim korkar… Sonuca da hazırız. Şems-i Tebrizi diyor ya “Sen ol da; ister yar ol, ister yara. Lütfun da başım üstüne, kahrın da…”